به خطر افتادن زمین به وسیله انسان - وبلاگ عینک پرادا

به گزارش وبلاگ عینک پرادا، اکنون دیگر کاملاً روشن شده است که انسان در حال دگرگون کردن آب و هوای کره زمین، و باعث بالا آمدنِ آب همه دریاهاست. فرض های پذیرفتنی امروزی می گویند که تا سال 2030 میلادی میانگین دمای دنیا یک تا دو درجه افزایش خواهد

تألیف و ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری

منبع:راسخون

اکنون دیگر کاملاً روشن شده است که انسان در حال دگرگون کردن آب و هوای کره زمین، و باعث بالا آمدنِ آب همه دریاهاست. فرض های پذیرفتنی امروزی می گویند که تا سال 2030 میلادی میانگین دمای دنیا یک تا دو درجه افزایش خواهد یافت. بشر، در تجربه زندگیش در زیست بوم های طبیعی و جوامع انسانی، هرگز به تغییری چنین ژرف در دوره ای چنین کوتاه برنخورده است. جانِ کلام این که به نظر می رسد تا سال 2030، دمای زمین به گرم ترین حد خود در صد و بیست هزار سال گذشته اخیرش می رسد. همزمان با این پدیده، احتمالاً سطح آب دریاها به مقدار پانزده تا سی سانتیمتر بالا خواهد آمد. این افزایش، بخشی به خاطر آب شدن کوه های یخ و یخ رودهای منطقه های سردسیر، و بخش دیگر به علت انبساط حجم آب دریاهای ناحیه های گرمسیر است.

این مقدار افزایش سطح آب دریاها ممکن است چندان هم زیاد به نظر نیاید، اما باید توجه داشت که طی یک صد سال گذشته، افزایش سطح آب دریاها تنها دوازده سانتیمتر بوده است، و هم باید یادآور شد که بیش از نیمی از جمعیت گیتی در ناحیه های ساحلی یا نزدیک به ساحل زندگی می نمایند. افزایش یک چهارم متری در سطح آب دریاها می تواند برای کشورهایی چون جزایر مالدیو یا هلند دارای پیامدهایی جدی باشد، زیرا شرایط طبیعی آن ها چنان است که بخش بزرگی از سرزمینشان به مقدار دو متر پایین تر از سطح آب دریاهای پیرامونشان قرار گرفته است. آن چه باعث پیدایش این دگرگونی آب و هوایی می گردد اثر گل خانه ای نامیده شده است. ویژگیِ شیشه گل خانه چنان است که پرتوهایی که از خورشید می آیند از آن می گذرند، ولی پرتوهایی که از سطح های گرم درون گل خانه به سوی آسمان بازمی تابند نمی توانند از آن رد شوند و در نتیجه این پرتوهای بازتابی در گل خانه گیر می افتند و باعث گرم شدن فضای درون آن می شوند. برای جو زمین هم بعضی از گازها همان نقش شیشه گل خانه را بازی می نمایند. کارهایی که خود بشر انجام داده است باعث شده است تا او به دست خود، پنج تا از این گازهای گل خانه ای را هم چون چادری بر سرِ زمین بکشاند و چنین پیامدهایی را باعث گردد: - تراکم دی اکسید کربن جو نسبت به دوران پیش از صنعتی شدن جامعه ها بیست و پنج درصد بیش تر شده است و به علت از بین رفتن جنگل های ناحیه های گرمسیری، و به ویژه به خاطر سوزاندن روز افزون زغال سنگ و دیگر سوخت های سنگواره ای، گمان می رود که تا یک صد سال آینده اندازه آن به دو برابرِ این هم برسد. - غلظت متان موجود در جو، نسبت به دورانِ پیش از صنعتی شدن، به دو برابر افزایش یافته است. این متان، از فعالیت هایی که در بخش کشاورزی انجام می گیرد آزاد می گردد. - اندازه اکسید نیترو (N2O) به علت برطرف عوارض طبیعی زمین (برای کشاورزی)، به کارگیریِ کودهای شیمیایی، و سوزاندن سوخت های سنگواره ای افزایش یافته است. - لایه های اُزُنِ نزدیک سطح زمین افزایش یافته است و این عمدتاً به خاطر آلودگی های ناشی از سوخت خودروهاست. - کلروفلوئوروکربن ها (CFCs)، به خاطر به کارگیری گسترده افشانه های گازدار (اسپری ها)، گازهای به کار رفته در یخچال ها، و کف های ویژه عایق بندی در جو به وفور آزاد شده اند.

کنار گذاشتن CFCها و جلوگیری از آلودگی هایی که اُزُن نزدیک سطح زمین را افزایش می دهند کاری شدنی است، اما مقابله با افزایش متان یا اکسید نیتروی یاد شده سخت است. هم چنین کاستن از انتشار دی اکسید کربن نیازمند دگرگونی های بنیادین در قوانین بهره گیری از انرژی و هم زمان، کوشش برای کند کردن فرایند نامسئولانه جنگل زدایی در سطح زمین است. چنان که پیداست ما هنوز هم سرگرمِ افزودن دمای هوای زمین و باعث بالا آمدنِ سطح آب دریاهاییم. مسأله ای که اکنون مطرح است این است که ببینیم این موضوع در چه جاهایی و به چه مقدار ای روی داده است. به هر حال، برای رویارویی با این دگرگونی ها باید هر چه زودتر کارهایی انجام گردد: - پیش از همه آن که، حکومت ها باید اصل وجود این مشکل را درک نمایند. - باید برای آنالیز موضوع، مدل های دقیق تری را به دست آورد، به ویژه برای معین جاهایی که دگرگونی دمای هوا و بالا آمدن سطح آب دریاها بیش ترین پیامد را در پی خواهد داشت. - باید متن هایی مرجع در زمینه این موضوع فراهم آید تا بتوان چند و چون پیامدهای یاد شده را از جنبه های زمین شناسی، کشاورزی، اجتماعی، و مالی آنالیز کرد. - همه کشورها باید برای به حداقل رساندن زمینه های خطر، سیاست های بازدارنده وضع و اجرا نمایند (مثلاً از ساختمان سازی در جاهایی که محتمل است آب آن جاها را فراگیرد جلوگیری نمایند). - باید CFCها از وسیله های کاربردی حذف گردد و هم برای به حداقل رساندن اندازه آزاد شدن CO2، باید برنامه های صرفه جویی در مصرفِ انرژی با دیگر عوامل مربوطه هماهنگ گردد تا گازهای گُل خانه ای ناشی از کارهای انسان هرچه کم تر به درون فضای جو پراکنده گردد. - و پایان و مهم تر از همه این که باید برای حفاظت از زیست کُره، به توافق نامه های دنیای دست یافت.

/ج