باورهای غلط و حقایق درباره یک عفونت قارچی ، ماسک ها محل مناسبی برای رشد قارچ های سیاه هستند؟ - وبلاگ عینک پرادا

به گزارش وبلاگ عینک پرادا، سلامت نیوز/در هند نوعی عفونت قارچی به نام موکورمایکوزیس یا زیگومیکوزیس که به قارچ سیاه هم معروف است، شیوع پیدا نموده و افراد بسیاری را به خود گرفتار نموده است. این عفونت موجب ترس و وحشت شده و در خصوص آن باورهای غلطی در شبکه های اجتماعی و دیگر رسانه ها در جریان است. اما حقایق قارچ سیاه چیست؟

به نقل از medicalnewstoday، بدن انسان معمولا محل زیست قارچ هایی که به قارچ های سنجاقی معروف هستند، نیست. این نوع قارچ ها در خاک، گردوغبار، گیاهان در حال تجزیه و کودهای حیوانی پیدا می شوند. سیستم ایمنی بدن در برابر این قارچ ها مقاوم است اما سه گانه نامقدس دیابت، کوید19 و درمان های استروئیدی (داروهای کورتون) از توان سیستم ایمنی بدن آنقدر می کاهند که این میکروارگانیسم ها در بدن انسان جایی برای خود می یابند.

دیابت نه تنها خطر ابتلا به کوید19 را افزایش می دهد بلکه شرایط رشد عفونت های قارچی را هم فراهم می نماید. بدتر از همه، بیماری کوید19 و بعلاوه درمان آن با استفاده از داروی دگزامتازون استروئیدی سیستم ایمنی بدن را سرکوب می نماید. در پی آن بیماری قارچ سیاه از بینی و سینوس ها، به صورت، فک، چشم ها و مغز بیمار توسعه می یابد.

این روزها ابتلا به قارچ سیاه در هند و در افراد مبتلا به دیابت بیش از هر کشوری در دنیا شیوع پیدا نموده است. موارد ابتلا به این بیماری در هند پیش از عالم گیری ویروس کرونای تازه، 70 برابر بیشتر از نقاط دیگر دنیا بوده است.

قارچ وقتی بدن فردی را آلوده می نماید، جلوی جریان خون به بافت های آلوده را می گیرد و موجب مرگ بافت های بدن و در نهایت سیاه شدن آنها می گردد. در واقع به همین علت است که به این بیماری قارچ سیاه گفته می گردد. اما بعضی از رسانه ها به اشتباه این بیماری را قارچ سفید یا قارچ زرد نامیده اند.

نرخ مرگ ومیر قارچ سیاه

اگر به سرعت فرایند درمان با داروهای ضدقارچ و عمل جراحی برای برداشتن بافت های مرده بدن آغاز نگردد، این بیماری کشنده می گردد. آمار مرگ ناشی از این بیماری پیش از آغاز عالم گیری 54درصد بوده است.

در آنالیز های این بیماری پس از آغاز عالم گیری کوید19 که در نشریات علمی چاپ شدند، 101 مورد ابتلا به قارچ سیاه گزارش شد که 82 نفر از آنها در هند و 19 نفر دیگر در نقاط دیگر دنیا زندگی می کردند و نرخ مرگ ومیر بین این افراد 31درصد بوده است. بعلاوه حدود 60درصد از این بیماران زمانی که بیماری کوید19 داشتند به قارچ سیاه مبتلا و 40 درصد دیگر پس از درمان از بیماری کرونا گرفتار قارچ سیاه شدند.

80 درصد افراد مبتلا دیابت هم داشتند و 76درصد آنها تحت درمان های داروهای کورتیکواستروئیدها (کورتون ها) بودند.

باورهای غلط در خصوص انتقال بیماری قارچ سیاه

چندین فرضیه در خصوص منشاء عفونت های قارچ سیاه در رسانه های اجتماعی دست به دست می شوندکه بسیاری از آنها بی اساس هستند.

1. این بیماری از فردی به فرد دیگر سرایت می نماید

این بیماری به طور کلی با اشتنشاق هاگ های قارچ، خوردن غذای آلوده یا قرار گرفتن هاگ هایی از نوع سنجاقی در یک زخم باز توسعه می یابد. این قارچ ها در تجزیه مواد آلی مانند میوه و سبزیجات پوسیده، برگ و کود حیوانی وجود دارند، اما معمولاً انسان را تحت تأثیر قرار نمی دهند و بین آنها منتقل نمی شوند. بنابراین احتیاجی به قرنطینه کردن بیمار نیست، مگر اینکه او به کوید19 هم مبتلا باشد.

2. این قارچ ها در آب ، کپسول های اکسیژن و دستگاه های رطوبت ساز رشد می نمایند

بعضی از رسانه ها به این نتیجه رسیده اند که این نوع قارچ احتمالا در آب های کثیف کپسول های اکسیژن یا دستگاه های رطوبت ساز رشد می نمایند. اما هیچ مدرک علمی هنوز این موضوع را ثابت ننموده است. ضمناً قارچ شناسان می گویند، قارچ ها نمی توانند در مایعات هاگ فراوری نمایند.

علاوه برآن، اکسیژن خالص موجود در کپسول های اکسیژن جلوی رشد هر نوع میکروارگانیسمی را می گیرد.

3. ماسک ها محل مناسبی برای رشد قارچ های سیاه هستند

این یک باور غلط است و هیچ مدرک علمی برای اثبات این موضوع ارائه نشده است.

4. پیازها منشاء اصلی رشد قارچ های سیاه هستند

بعضی از افراد با تماشا کپک های سیاهی که روی پیاز خراب دیده می گردد، به این نتیجه رسیده اند که این قارچ ها از نوع قارچ سیاه و بیماری زا هستند. اما این کپک ها از نوع قارچ افشانک سیاه هستند و به ندرت انسان را بیمار می نمایند. اما قارچ سیاه، روی نان کپک زده، میوه ها و سبزیجات در حال پوسیدگی، خاک، کمپوست و کود حیوانی بیشتر دیده می گردد. این نوع قارچ برای رشد به رطوبت بالا احتیاج دارد و روی سطوحی مانند چوب، کاشی و سرامیک و سطوح رنگ شده رشد نمی نماید.

روش های احتمالی سرایت قارچ سیاه

دو آنالیز در سال های 2014 و 2016 نشان داد که بهداشت ضعیف لباس و ملافه های بیمارستان ها می توانند منشاء بروز بیماری قارچ سیاه باشند.

تحقیقی هم در سال 2009 نشان داد که سیستم های تهویه هوا، آبسلانگ های چوبی، بانداژهای چسبی و کیسه های استومی می توانند منبع سرایت قارچ سیاه باشند.

بعلاوه استنشاق هوایی که هاگ های این قارچ ها را در خود دارد، مانند مناطقی که پر از گردوغبار است (مثل نزدیک مکان های ساختمان سازی) یا فیلترهای آلوده تهویه هوا می تواند افراد را به بیماری قارچ سیاه مبتلا کند.

این عامل بیماری زا می تواند به وسیله زخم های پوستی یا محل تزریق سرنگ و بعلاوه نیش حشرات وارد بدن فرد گردد.

درمان های قطعی قارچ سیاه

در شبکه های اجتماعی فیلمی دست به دست می گردد که نشان می دهد معجون روغن خردل، زاج پتاسیم، سنگ نمک و زردچوبه می تواند قارچ سیاه را درمان کند که این باور اشتباهی است.

در حقیقت تنها درمان های ثابت شده جراحی برای برداشت بافت های مرده و داروی ضدقارچ آمفوتریسین بی (amphotericin B) است که متاسفانه هند با کمبود شدید این دارو روبرو شده است.

پزشکان می گویند دلایل اصلی ابتلا به قارچ سیاه، نقص سیستم ایمنی بدن، مدیریت نامناسب دیابت و استفاده بیش از حد داروهای کورتون است.

این روزها هم که هنوز عالم گیری کوید19 به قوت خود باقی است، باید تا جایی که می توان قند خون را در حالت مطلوب نگهداشت و در بیماران مبتلا به کوید19 از داروهای کورتون در حد معقولی استفاده کرد تا سیستم ایمنی بدن شان ضعیف نشده و توان مقابله با بیماری ها و همینطور قارچ سیاه را از دست ندهد.