ماچو پیچو و هرچیزی که باید درباره آن بدانید - وبلاگ عینک پرادا

به گزارش وبلاگ عینک پرادا، بقایای شهر تاریخی ماچوپیچو، در سال 1911 به وسیله کاشف آمریکایی، هیرام بینگهام کشف شد. این شهر تاریخی یکی از شگفت انگیزترین اماکن باستانی و یکی از عجایب هفتگانه نو دنیا است.

در حالی که تمدن اینکا(Inca) از ارتفاعات 2400 متری آند برای ساخت هزاران سازه سنگی خود از اوایل دهه 1400 استفاده می کردند، ماچوپیچو که در زبان کچوا (Quechua) به معنای قله قدیمی است، از زمان های قدیم بهعنوان مکانی مقدس مورد احترام بود. تمدن اینکا این مکان مقدس را به شهری کوچک اما شگفت انگیز تبدیل کرد.

این شهر با زمین های کشاورزی پلکانی احاطه شده بود که آب آن ها از چشمه های طبیعی تامین می شد و منابع غذایی مورد احتیاج برای جمعیت شهر را فراهم می کرد. تمدن اینکا از ماچوپیچو به عنوان شهری پنهان برای برگزاری مراسم آیینی استفاده می کردند.

این شهر در ارتفاع 600 متری رود خروشان اوروباما (Urubamba) بنا شده است. بقایای بناهای متعددی چون قصرها، حمام ها، معابد، اتاق های ذخیره سازی و نزدیک به 150 خانه در میان ابرها خودنمایی می نمایند. این سازه ها در سنگ های گرانیت خاکستری رنگ در دل کوه ها ساخته شده اند به نحوی که نبوغ معماری و زیبایی شناسی این تمدن را نشان می دهند.

وزن بسیاری از قطعات سنگی به کار رفته در این سازه ها 50 تن یا بیشتر تخمین زده می گردد. این قطعات با چنان دقتی تراشیده شده و در کنار هم قرار گرفته اند که حتی با نبود ملات بین قطعات حتی تیغ باریک چاقو نیز وارد درزهای آن نمی گردد. اطلاعات کمی درباره کاربردهای اجتماعی و مذهبی این مکان در عصر تمدن اینکا وجود دارد.

با توجه به نسبت بقایای استخوان های کشف شده در ماچوپیچو که تعداد زنان بسیار بیشتر از مردان بود، موجب مطرح شدن این نظریه شده است که احتمالا این شهر مکانی برای تربیت و آموزش راهبه ها یا همسرانی برای مقامات عالی رتبه اینکا بوده است. البته آنالیز های نو استخوان شناسی نشان می دهد که تعداد استخوان های مردان با استخوان های زنان تقریباً برابر است؛ بنابراین، این نظریه که این شهر به زنان اختصاص داشته رد می گردد.

یکی از اصلی ترین کاربردهای این شهر، استفاده از آن به عنوان رصدخانه نجومی است. سنگ اینتیهواتانا (Intihuatana) به عنوان معین نماینده تاریخ اعتدالین و سایر دوره های قابل توجه نجومی استفاده می شده است. در ساعت میانی روز 21 مارس و 21 سپتامبر، خورشید درست بر بالای ستون قرار می گیرد به نحوی که هیچ سایه ای ایجاد نمی کند. به باور آن ها، این زمانی است که خورشید با صخره گره می خورد. در این زمان ها تمدن اینکا به برگزاری مراسم آیینی می پرداختند. البته این سنگ، یک هم ترازی هم با انقلاب دسامبر (انقلاب تابستانی در نیمکره جنوبی) دارد. طبق افسانه ها اگر پیشانی فردی با این سنگ تماس پیدا کند، این سنگ چشم بصیرت او را به سوی جهان روحانی می گشاید.

سنگ های اینتیهواتانا اشیای مقدسی برای اینکاها بودند. اسپانیایی های فاتح ماچوپیچو در پی این سنگ ها می گشتند و آن ها را نابود می کردند. مردم اینکا اعتقاد داشتند زمانی که یک سنگ اینتیهواتانا در زیارتگاهی نابود می گردد، خدایان، آن مکان را ترک می نمایند یا می میرند. از آنجایی که اسپانیایی ها شهر ماچو پیچو را با این حال که به وجود آن شک داشتند، نیافته بودند، سنگ اینتیهواتانای ماچو پیچو هنوز در جای اصلی خود قرار گرفته است.

این شهر برای مدت چهل سال بعد از فتح کوزکو به وسیله اسپانیایی ها در سال 1533، متروکه باقی ماند. راه های ارتباطی بین مراکز اجتماعی امپراتوری اینکا از بین رفت و این امپراتوری کم کم رو به نابودی رفت.

در قسمت شمالی دامنه هوآینا پیچو (Huayna Picchu) در داخل غاری، معبد ماه قرار گرفته است.

معبد ماه

معبد خورشید

گرچه هیرام بینگهام اولین کسی بود که ماچوپیچو را در سال 1911 به جهان معرفی کرد، اما افراد دیگری نیز وجود دارند که پیش از او از این شهر تماشا نموده اند. احتمالا تاجری آلمانی به نام Augusto Berns در سال 1867 این مکان را کشف نموده است. مدارکی وجود دارد که نشان می دهد یک آلمانی دیگر به نام J. M. von Hassel قبل از هم وطنش به این شهر سفر نموده است. قدیمی ترین نقشه هایی که مورخان در اختیار دارند و ماچو پیچو در آن ها به نمایش در آمده است به تاریخ 1874 بر می گردند.

تاریخچه مختصری از امپراتوری اینکا

در زمان ورود کریستف کلمب به جهانی نو، تمدن اینکا بزرگ ترین امپراتوری زمان بود. وسعت قلمرو امپراتوری آن ها از مرکز شیلی تا مرزهای اکوادور و کلمبیای امروزی کشیده شده بود که بیشتر پرو، بولیوی، اکوادور، شمال شیلی و شمال غربی آرژانتین را در بر می گرفت.

داستان های زیادی درباره منشاء پیدایش تمدن اینکا در افسانه ها وجود دارد. طبق منابع اسطوره شناسی اینکاها، این تمدن زمانی آغاز شد که Manco Capac و خواهرش Mama Occlo، به وسیله خورشید و ماه از دل دریاچه Lake Titicaca برخاستند و در پی مکان مناسبی گشتند تا شهر بزرگی در آنجا بنا نمایند. پس از وقوع ماجراهای متعدد و با توجه به ویژگی های نجومی، در نهایت کوزکو برای این منظور انتخاب شد.

از طرف دیگر، مطالعات باستان شناسی نشان می دهد مردم اینکا قبل از آغاز امپراتوری، مجموعه ای از قبایل منطقه ها مرکزی پرو بودند. بین سال های 1200 تا ائوایل 1400 میلادی، قبایل اینکا در جنگ های زیادی با رقبای محلی خود شرکت کردند، اما نتوانستند به پیروزی برسند.

در سال 1438، Viracocha امپراتور اینکایی و پسرش توانستند یکی از رقبای سرسخت خود یعنی Chankas را شکست بدهند. به زودی سایر قبایل منطقه نیز با هم متحد شدند و در نهایت امپراتوری وسیع اینکا شکل گرفت.

حقایقی جالب درباره ماچو پیچو

منطقه ماچو پیچو بین هوآینا پیچو و کوه ماچو پیچو قرار گرفته است. ارتفاع آن از سطح دریا 2430 متر است که در دامنه های شرقی آند و مشرف به رود اوروباما قرار گرفته است.

ماچو پیچو در زبان کچوآ به معنای قله قدیمی است. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که این شهر در حدود 1400 میلادی به عنوان مقر سلطنتی Pachacútec Inca Yupanqui، نهمین امپراتور اینکایی ساخته شده است.

تمدن اینکا، صنعتگران ماهری بودند که در ساخت بناهای خود از تکنیکی به نام ashlar استفاده می کردند. آن ها قطعات سنگی را با چنان دقتی می بریدند و در کنار هم قرار می دادند که احتیاجی به ملات نبود. قطعات سنگی گرانیتی که وزن آن ها به بیش از 50 تن نیز می رسید.

این شیوه مهندسی شگفت انگیز، اثرات مخرب زمین لرزه ها را کاهش می داد. یکی دیگر از نکاتی که در خصوص این شهر موجب حیرت و شگفتی است این است که تمدن اینکا برای ساخت این سازه ها از حیوانات باری، ابزارهای آهنی و چرخ استفاده ننموده اند.

این که چطور این قطعات بزرگ و سنگین برای ساخت بناها جابه جا شده اند هنوز چون رازی به جای مانده است. به نظر می رسد که بیش از هزاران نفر برای ساخت این سازه ها به کار گرفته می شدند.

این مکان، مساحتی در حدود 32,500 هکتار را در بر می گیرد و به دو قسمت تقسیم می گردد. بخش شهری و مسکونی، بخش کشاورزی. بخش شهری نیز دارای دو قسمت بوده است. بخش بالایی که برای سکونت خانواده سلطنی و معابد بوده و بخش پایینی که خانه های کارگری و انبارها در آنجا قرار داشته اند.

از میان مهم ترین سازه هایی که در شهر ماچو پیچو وجود دارند، معبد خورشید که تورئون (Torreon) نیز نامیده می گردد، معبد سه پنجره، معبد کندور (Condor) و سنگ اینتیهوآنا را می توان نام برد.

معبد کندور

معبد سه پنجره

از مزارع پلکانی حاشیه شهر برای کشت غلاتی چون ذرت و سیب زمینی استفاده می کردند. این زمین ها به وسیله چشمه ها آبیاری می شدند و چند برابر اندازه مورد احتیاج مردم شهر محصول داشتند. گرچه این شهر دیوار و دروازه های ساده ای داشته، اما به نظر نمی رسد که برای مقاصد نظامی ساخته شده باشد، چرا که مدرکی دال بر وقوع جنگ در این منطقه یافت نشده است.

بقایای شهر تاریخی ماچو پیچو در 120 کیلومتری کوزکو، مرکز سابق امپراتوری اینکا، قرار دارند. دو راه برای رسیدن به این سایت باستانی وجود دارد. یکی با استفاده از قطاری از کوزکو است که از شهر قدیمی Ollantaytambo نیز می گذرد. دیگری یک جهت پیاده روی است که اینکا تریل (Inca Trail) نام دارد و طی کردن آن حدود چهار روز طول می کشد. همه ساله مسابقه ای شبیه ماراتون در این جهت برگزار می گردد.

اینکا تریل

گردشگران می توانند در هتلی در دامنه ماچو پیچو در شهر Aguas Calientes یا در هتلی لوکس در نزدیکی بقایای شهر باستانی اقامت نمایند. برای کسانی که در Aguas Calientes اقامت می نمایند وسایل نقلیه ای برای رسیدن به شهر باستانی وجود دارد. بعلاوه می توانند با یک پیاده روی دوساعته به آنجا برسند.

برترین زمان برای بازدید از ماچوپیچو در ماه مه یا ژوئن است. در این زمان دمای هوا ملایم و معتدل است و بارندگی ها در کمترین مقدار خود قرار گرفته است. فصل بارانی در این شهر از نوامبر تا مارس ادامه دارد.

بر بالای قله هوآینا پیچو، معابد و تراس هایی وجود دارد. طبق افسانه های محلی، بالای این کوه محل اقامت کاهن اعظم بوده که هر صبح برای اعلام آغاز روز نو، از این کوه پایین می رفته است. از قله کوه، جهت پیاده روی دیگری برای رسیدن به غار بزرگ و معبد ماه وجود دارد. تعداد گردشگرانی که روزانه می توانند از این قله تماشا نمایند، 400 نفر است. پس بهتر است که از قبل بلیط تهیه کنید.

زمانی که بینگهام، بقایای ماچو پیچو را کشف کرد، گنجینه های ارزشمندی از صنایع دستی، مومیایی ها، استخوان ها، سرامیک ها و فلزات گران بها را با خود به دانشگاه ییل (Yale) برد. دولت پرو مدت ها است که از دانشگاه درخواست نموده تا این گنجینه ها را که تعداد آن ها بیش از 40,000 پیش بینی می گردد، به این کشور بر گردانند.

این منطقه از زمان کشف مجدد آن تا به امروز در دست بازسازی است. ماچو پیچو در سال 1981 به عنوان منطقه حفاظت شده تاریخی پرو و در سال 1983 به عنوان میراث جهانی یونسکو، برگزیده شده است.

در نزدیکی شهر Aguas Calientes، موزه بی نظیر Sitio Manuel Chávez Ballón قرار گرفته است که اطلاعات ارزشمندی درباره حفاری های این منطقه به زبان اسپانیایی و انگلیسی در اختیار گردشگران می گذارد.

نام این شهر به اشتباه به اشکال مختلفی ذکر می گردد؛ machu pichu، macchu picchu، machupicchu، macha picchu و موارد بسیار دیگر؛ اما تنها تلفظ صحیح آن ماچو پیچو با املای Machu Picchu است.